Pelgrimstocht Mont San Michael

Herinneringen kwamen langzaam terug terwijl ik met mijn liefje naar Bretagne reed. We deden op mijn verzoek een stop in het zuidelijkste deel van Normandië. De bedevaartsoord Mont san Michael die al jaren op mijn bucketlist stond, kon ik niet aan me voorbij laten gaan.

Deze twee heuvels die in de omgeving uitreizen waren volgens de oude druïden altijd al heilig. De grote heuvel genaamd Mont Tombe en de kleinere heette Tomberlaine. De bisschop van Avranche, Sint Aubert, kreeg in 708 een droom van de engel Michael. Deze geeft hem de opdracht een heiligdom te bouwen op de hoogste van de twee heuvels. Vanaf dat moment had de bisschop nog maar één missie in zijn leven: De Mont Tombe transformeren in de Mont Sint Michel.

Bij mij kwamen herinneringen terug dat ik een monnik was die in dit abdij, die bezig was met een soort van geheim project. De geestelijken van de hogere hiërarchie begrepen me niet. Zij waren met name gericht op de hemel, het licht, en de missie. Dat waar ik in dook werd gezien als oneerbiedig en duister. Daarom deed ik dat in het geheim, in mijn vrije tijd. Ik had niet eens door destijds dat ik een sleutel voor hun missie droeg, dacht dat ik verleid werd door de duivel, of dat ik lui was. Maar wat ik eigenlijk deed was de krachten van boven verbinden met onder. Het lichaam en het vrouwelijke. Ik verbond me met de lagen onder deze krachtplaats. Daar waar de ware manifeste schuilhoudt.

Voordat ik naar Frankrijk reed was ik gefascineerd door het thema verleiding. Ik besefte me dat in kringen van macht er veel verleiding is. In ons archetype spel werd ik al aangesproken door de “Snakecharmer” in combinatie met “Hieros Gamos” en wist ik dat ik met deze thema’s aan de slag mocht. De verleiding in hogere kringen gaat niet alleen met luxe, eten en geld, maar ook middels seksualiteit. De verleiding is vaak gekoppeld aan schuld en schaamte. Hierdoor blijven velen gevangen.

In het klein kon ik die immense krachten soms al niet kanaliseren. Met eten of bepaalde passies heb ik weinig geduld, en werd ik gemakkelijk speelbal van grootse driften. Ook ik mijn jeugd liet ik me helemaal leiden door verlangens, wat met drugs experimenten al snel schadelijk werd. Ik heb ergens gekozen die kanalen af te sluiten, uit angst voor de kracht, maar merk nu dat dit beperken van levensenergie me moe en onvervuld maakt. Mijn intentie was helder, het aardse vuur meer toelaten in mijn leven maar me er niet meer door laten verzwelgen.

Zoals vaker reis ik naar plekken toe, waar een collectieve wond waar ik last van ondervond gematerialiseerd is. In dit geval het thema verleiding in relatie tot het heilige huwelijk.

Nu stond ik aan de vooravond van het betreden van deze heilige plek en kon ik het werk van de monnik afmaken. De brug slaan tussen hemel en aarde, en zien wat er in de dieptes leeft. De avond vooraf was ik me aan het inlezen en kwam ik de volgende tekst tegen;

“ De aartsengel Michael overwint de draak. De draak symboliseert de duivel en het aardse vuur, het verlangen dat niet bevredigd wordt. Tegenover het aardse en verterende vuur staat het hemelse vuur; het licht. Dit wordt gesymboliseerd door het zwaard in de hand van de engel. Met dit zwaard bevecht Michael de draak tot deze zich overgeeft. De draak wordt niet gedood, maar onderwerpt zich aan het licht.”

Deze krachtplaats stond in het teken van Michael, en ik ben altijd gefascineerd geweest naar de ware betekenis van zijn relatie met de draak, die voor mij voor nog veel meer staat. Ik maak me klaar voor de tocht. Ik ben nieuwsgierig wat ik hier ga ontdekken..

De dag van de bedevaart…

Ik maakte me klaar voor de bedevaart, en deed van te voren nog wat onderzoek. Het heiligdom bestaat uit drie delen. De abdij, de bovenwereld en plek voor de geestelijken. Het hart, de gebouwen halverwege de middenwereld en plek waar de Adel was gehuisvest. En beneden de openbare ruimte met café, en winkels voor de bedevaartgangers, de onderwereld, plek van kracht. Dit vergeten we wel eens maar het volk bezit de massa en daarmee de kracht. De abdij was perfect uitgelijnd met de hemel, maar de laag van de adel was helaas niet zuiver. Mijn missie was met geen van beiden te werken, mijn aandacht ging naar de onderwereld, de kracht.

Ook in het sjamanisme kennen we deze drie lagen. En na aankomst en een rondje door het centrum werd ik getrokken naar de rotsen aan de zee kant. Daar plofte ik even in alle rust neer om de plek aan de binnenkant van mijn ogen te verkennen.

Ik had al de laag van plunderende Vikingen gezien, die de bovenwereld van de abdij hadden vervloekt. Een donkere kracht liet me niet binnen in het heiligdom. Ik zag geheime orders die trachten seksualiteit uit te zuiveren, en zelfs de oudste laag van de Kelten, die deze locatie hadden gemarkeerd als heilig. Nee, ik mocht nog dieper gaan naar een tijd waarin de omgeving getroffen werd door een inslag. Alsof de goden een object naar deze plek had geworpen, zag ik een groot krachtenveld naast en om de rots van San Michel heen. Dit was waar de monnik mee bezig was. Er leken zelfs gangen diep de aarde in te gaan. Om verbinding te leggen met deze kracht, maar dat was tot op heden niet gelukt. In verschillende tijdperken was er een element aan toegevoegd, en precies passend bij deze tijd is het de beurt aan “het volk*”.

  • Ik spreek in dualiteit, als ik het volk en de elite zie als gescheiden. Iets wat tegen mijn overtuiging in stroomt, en toch vaak onderscheid vraagt. Het was ten tijden van Atlantis dat de occulte en magische krachten niet langer beschikbaar waren voor iedereen. Geheime broederschappen streden om macht en hielden deze kennis voor zichzelf. Toen ontstond er de splitsing tussen elite en volk, en werd de normale mens weghouden bij deze kennis en de ware geschiedenis. Het begin van de moderne slavernij.

Daar op de rotsen tegen de kasteel muren aan, begon ik een onbekende maar diep wetende taal te spreken. Ik sprak tot de hemel, het water, de bergen, de rotsen, de ziel van Normandië van Frankrijk. Ik sprak tot de bomen, de vogels, de vissen en de zee, en als laatste tot de mens. Ik besefte dat Aartsengel Michael niet alleen bekend staat om het vechten tegen de duivel, maar dat hij ook staat voor waarheid. Een concept dat vandaag de dag een beladen onderwerp kan zijn, omdat elke belevingslaag een andere vertaling kent van de waarheid. Toch wou deze laag, die van de waarheid geactiveerd worden.

San Michael is een antenne naar de hemel, de bron, bijna perfect uitgelijnd, maar de laag van de adel, de oude koningen verstoorde de communicatie naar het volk, en konden ze daarmee sturen maar elke richting die ze wouden. Het krachtenspel in de oude tijd, ging over het beïnvloeden van de massa, middels angst en indoctrinatie, wat natuurlijk al gemeesterd werd door het Vaticaan. Maar de lijnen lopen verder terug via Griekenland, Egypte, Babel tot Atlantis.

Maar op die plek aan de zee, wou de rol van de draak worden herzien, vanuit vrouwelijk perspectief. Het vrouwelijke staat in een andere verbinding met de draak. Ze draagt zorg aan de verbinding tussen al wat leeft, waardoor er ware kracht ontstaat. Kracht vanuit een gemeenschappelijk veld, waarin iedereen zijn eigen authentieke plek heeft, en kan bewegen vanuit intrinsieke motivatie. Niet aangestuurd door een leider, hoogstens geïnspireerd en aangeraakt in zijn of haar kwaliteit. Het vrouwelijke is de verbinding met de zee, de dieren, de bergen etc, en heeft goed te waken waar ze de kracht op richt. Vele mannelijke dominante figuren hebben die kracht misbruikt. En de vrouw besefte niet altijd dat zij die kracht was, omdat zij in verbinding staat. De les van het vrouwelijke, overgave versus begrenzen.

De beïnvloedende frequentie van de oude adel werd langzaam omzeilt en geneutraliseerd, en een zuivere trilling gekoppeld aan deze eeuwenoude krachtplaats. Eentje die gericht is om de waarheid van dit moment, zichtbaar te maken. Om de mentale constructie die als een net over de aarde wordt gespannen los te weken. Gewoon heel helder zichtbaar maken wat echt is en wat niet, wat natuur is, afgestemd op de bron en wat niet. Mont San Michael, neemt zijn en haar plek in, als ware krachtplaats van Europa, met een krachtig veld van waarheid.

Als je verbind met de aarde, het leven en de bron, komt er heel kracht vrij, en wordt er voor je gezorgd. Maar als je de aarde misbruikt, heb je andere krachtbronnen nodig om te kunnen blijven bestaan. Dat was het oude spel van verleiding, het uitputten, en nastreven van dat geluksmoment, vaak ten koste van de omgeving. De elite die hier eigenlijk niet wil zijn, een nee voelt tegen het ware leven, en heel veel levenskracht opzuigt om hier te kunnen blijven. Het volk hoeft alleen maar die energie terug te halen. Zich te verbinden met de aarde, de natuur, en niet langer het instortende machtsbolwerk te voeden met angst en energie. Dan ontstaat er vanzelf een nieuwe ordening, eentje waar de natuur bepaald. We hebben terug te gaan naar de aarde..

De Aarde gaat verder, ze ascendeert, en dat doet ze met hen die daar ook voor kiezen. Zij die in harmonie willen leven met al wat leeft.

Doe je mee?