Steeds meer leer ik over mijn tovenaarschap, en de worsteling wat dat soms met zich meeneemt, met name mbt plannen.
De tovenaar beweegt in het element ether. Ziet door verschillende tijdslagen heen, Hoort wat er werkelijk gezegd word. Als ik reageer op een vraag vanuit die diepere laag, breng ik zonder dat ik het doorheb de vraagsteller in contact met de onderstroom, en ontmoet dan weerstand. Wat onveilig kan zijn voor mijn innerlijke kind.
Als tovenaar tracht ik alle lagen en werelden met elkaar uit te lijnen. Als iets nog niet op zijn plek staat, stagneer ik soms. Dat kan al met de kleinste onderdelen plannen, zoals een bezoek aan een vriend of een huishoudelijke taak. Ik sta in contact met de droomtijd agenda, waarin meegenomen wordt wat er staat te gebeuren, wat niet verwacht of gepland is door betrokkenen.
Dit verlangen van uitlijning is zo groot, dat het vaak niet haalbaar is. Ik ga voor een 9 of een 10, neem dan geen genoegen met een 8, wat natuurlijk meestal niet haalbaar is. Gevolg, vaker niet reageren of plannen. Maar afwachten tot alle tandwielen in elkaar zijn geklikt. Vaak te laat vanuit de aardse tijd.
Helemaal in een wereld van gestolen tijd, vervormde kalenders en systemen liep ik vaak vast in mijn planning. Maar op workshops en in ceremonies, lukt het me om het hele universum te laten schuiven in precies de geplande tijd. Andere keren voel ik heel sterk dat nu het moment is voor iets, en breng dan ogenschijnlijk op een raar moment iets in contact, maar wetende dat wat er staat aan te komen, dit het juiste moment is
Het tovenaars volk, de Friezen (lees noord Nederlanders) en andere tovenaars stammen, hebben een anker in een andere beleving van tijd. Het vraagt ruimte in je leven daar loyaal aan te zijn. Elke handeling vraagt de volledige aanwezigheid, en er is een heilige volgorde van hoe alles zich wil ontvouwen. Vaak gaat dit voorbij de mentale laag van het hoofd.
Steeds meer komen deze twee werelden samen, de aardse en kosmische tijd.
Tovenaarschap deel II
De tovenaar is een meester in het beïnvloeden van zijn omgeving. Met zijn woorden weeft hij werelden waar anderen ingezogen kunnen worden.
Dit is tegelijk een moeilijke les voor zowel hem of haar, als de mensen die daar onderdeel van worden. Je hebt het namelijk niet altijd helder wanneer je in zo’n betovering terecht komt. Je volgt gewoon de stroom, en hebt dan niet meteen door dat je in iemand zijn creatie zit. Pas achteraf voel jij je gebruikt en misleid.
Zelf heb ik hier zowel de voor als nadelen van ondervonden. Als tovenaar en als onderdeel van andere tovenaars hun betovering. Ik kan werelden bouwen, en mensen daarin inspireren. Het is een dunne lijn tussen manifestatie en manipulatie, mede omdat de betovering niet altijd tastbaar is.
Mijn verlangen naar versnellen van collectieve processen was ooit zo groot, dat mijn tovenaar niet wou wachten op al het persoonlijke geneuzel. Ik ging door. Achteraf besefte ik dat mensen over hun grenzen waren gegaan. Natuurlijk een les voor hun zelf. Maar tegelijkertijd als je het vermogen hebt om een groepsenergie te beïnvloeden krijg je te maken met de ethiek van leiderschap. Dat neemt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Dit heb ik met vallen en opstaan geleerd.
Ik moet dan ook denken aan Gandalf die de ring aangeboden krijgt door Frodo. Maar weigert omdat hij bang is de immense macht in te zetten om “goed” te doen.
Wederom een grote les voor de tovenaar.
Ook op wereldschaal vind dit plaats. De tovenaarstammen (de westerse blanke mannen) oefenen grote invloed uit over de wereld. Zijn goed in organiseren, creëren en grote velden beïnvloeden. Ze zien gevaren al van mijlenver aankomen en voelen zich onschendbaar vanuit hun ivoren toren. Zij hebben immers de randvoorwaarden van het spel bepaald. En lopen daardoor vaak een paar stappen voor.
De grote les voor de tovenaar is zijn ego uitlijnen met zijn hogere zelf. Hij staat als een dirigent in het midden van grote creatie golven maar zodra hij deze beïnvloed vanuit persoonlijke behoeftes, angst of drang naar macht en erkenning, beweegt hij zich in het gevaarlijke domein van zwarte magie. Waarin hij onvermijdelijk karma creëert en vroeg of laat van zijn voetstuk wordt verstoten. De grote les is manifesteren vanuit ethiek, transparantie en gelijkwaardigheid.
Natuurlijk is het een oefenschool, mag de tovenaar fouten maken en leren om steeds zuiverder te creëren, mag hij of zij persoonlijke behoeftes hebben. Maar hij heeft wel degelijk bewust te zijn van zijn invloed. Dit domein van creatie is voor de tovenaar namenlijk heel vanzelfsprekend en tastbaar, maar kan voor de omgeving onzichtbaar en onvoorspelbaar zijn.
Schaduw aankijken
In de grote collectieve opstellingen die ik vaak begeleid heb laten zich vaak schaduw plekken zien. Rollen die vanaf de achtergrond beïnvloeden en nog niet in dienstbaar staan naar het licht.
Deze rollen kunnen niet door voor mensen gespeeld worden, want de meeste mensen erkennen alleen hun licht. Het zijn maar een handjevol mensen die in een groep ook de duisternis kunnen laten zien.
Om op zo’n plek te staan heb je echt je eigen duisternis omarmd te hebben. We zijn niet alleen lichtmeesters, nobele koningen of hoge priesteressen geweest. We hebben allen het hele spectrum van licht en duister, dader en slachtoffer doorlopen.
Als je alleen je licht erkend, of als je alleen slachtoffer bent van het kwaad, druk je een deel van jezelf weg, wat vanuit de buitenwereld en je onderbewustzijn stilletjes invloed op je uitoefent.
In deze opstellingen over de geschiedenis van de aarde, de ondergang van Atlantis, de vernietiging van Oerstammen, zijn op de achtergrond altijd deze schaduw krachten zichtbaar. Krachten die niet de vrije wil eren, en nog niet bereid zijn om samen te werken.
In de meeste gevallen zit daar pijn onder. Een afzetten tegen de eenheid vanuit een diep geworteld gevoel van uitsluiting, verraad, onderdrukking of ontkrachting. De bron nog niet kunnen vergeven voor de rauwe pijn van de afscheiding. Soms ook een diepe pijn tussen de polariteit, strijd tegen het mannelijke of vrouwelijke.
Soms is er voldoende bedding en veiligheid om zo’n destructieve energie te doen smelten, zodat de weg naar het licht weer opent. Er is dan een diep gevoel nodig van oordeelloosheid naar wat er is gedaan.
Maar in vele gevallen is er een zuivere begrenzing nodig. Wat alleen met diezelfde oordeelloosheid kan. Want is er een oordeel, dan is er strijd. En geef je die krachten alsnog de ruimte door op een diepere laag de boel te saboteren.
In die erkenning dat we alles zijn geweest, dat er levens zijn geweest dat je hebt beïnvloed, gemanipuleerd en gesaboteerd, wordt het schaduw veld werkelijk transparant. Zijn er geen onzichtbare ingangen waardoor het door je heen kan bewegen. Of dat het je vanuit je blinde vlek kan bespelen of beïnvloeden.
Er ontstaat op een diep niveau compassie, voor het proces waar de schaduw is. En kun je helder kiezen niet mee te gaan in dat spel. Niet vanuit strijd of oordeel, maar vanuit een doorleefd gevoel van wat klopt voor jou. Als je dat kan, ben je vrij. Je ontvangt je cape van onschendbaarheid.
Je kunt de schaduwen zien in wat ze doen, maar het blijft niet plakken. De zielen die op een diep niveau de schaduw krachten hebben uitgeleefd, de zielen die de schaduw wereld heeft geïnfiltreerd, maar uiteindelijk weer op het pad van licht zijn, hebben vele sleutels opgehaald.
Hoe iemand te bevrijden van zwarte magie, hoe duistere rituelen om te buigen in licht, hoe vloeken te neutraliseren, hoe hypnosis te doorbreken, hoe vrij te zijn van de vele programma’s die ons gevangen houden.
Dit mede is het pad van de tovenaar.
Hij of zij staat namelijk op de scheidslijn van licht en duister. In de vele missies die zijn gedaan, is hij uitgeschoten in beide polariteiten, om van beide kampen te leren. Uiteindelijk is hij aangekomen in het midden. Het is het krachtdier de uil die zowel kan zien in de nacht, als in de dag.
De staat van oordeelloosheid en compassie houd hem wakker, en geankerd in dat heilige midden van neutraliteit.
Het blijft in systeem opstellingen mooi zichtbaar of iemand het schaduw bewustzijn echt durft te laten zien, of het er echt mag zijn. Of dat de persoon in kwestie zich blijft voordoen als licht en liefdevol.
Dit onder andere leer je in de hogere lagen en verdere edities van het levenswiel. Je ontmoet steeds diepere en oudere delen van je ziel. En hoe meer je hart opent, des te grotere schaduwkrachten je kunt omarmen. Die wij noemen saboteurs.
Eerst op persoonlijk vlak, maar hoe meer je hart opent ook op voorouderlijk, collectief en galactisch niveau. Schaduwen die de mensheid en bijvoorbeeld wereld leiders in hun greep houden. Daar zit de werkelijke transformatie naar de nieuwe aarde.
Eenmaal daadwerkelijk geïntegreerd, kun je ze helemaal zien voor wat ze zijn, en moeiteloos uitspelen in een systeem opstelling. Zonder dat je eigen proces van goed willen zijn daar doorheen beweegt.
In januari start weer een nieuwe ronde levenswiel, maar maak je geen zorgen. Dit komt niet meteen aan bod. Eerst is het werken aan je eigen basis, heilige ruimte, uitlijning en vermogen tot overstijgen.
