Tovenaarschap

Tovenaarschap

Steeds meer leer ik over mijn tovenaarschap, en de worsteling wat dat soms met zich meeneemt, met name mbt plannen.

De tovenaar beweegt in het element ether. Ziet door verschillende tijdslagen heen, Hoort wat er werkelijk gezegd word. Als ik reageer op een vraag vanuit die diepere laag, breng ik zonder dat ik het doorheb de vraagsteller in contact met de onderstroom, en ontmoet dan weerstand. Wat onveilig kan zijn voor mijn innerlijke kind.

Als tovenaar tracht ik alle lagen en werelden met elkaar uit te lijnen. Als iets nog niet op zijn plek staat, stagneer ik soms. Dat kan al met de kleinste onderdelen plannen, zoals een bezoek aan een vriend of een huishoudelijke taak. Ik sta in contact met de droomtijd agenda, waarin meegenomen wordt wat er staat te gebeuren, wat niet verwacht of gepland is door betrokkenen.

Dit verlangen van uitlijning is zo groot, dat het vaak niet haalbaar is. Ik ga voor een 9 of een 10, neem dan geen genoegen met een 8, wat natuurlijk meestal niet haalbaar is. Gevolg, vaker niet reageren of plannen. Maar afwachten tot alle tandwielen in elkaar zijn geklikt. Vaak te laat vanuit de aardse tijd.

Helemaal in een wereld van gestolen tijd, vervormde kalenders en systemen liep ik vaak vast in mijn planning. Maar op workshops en in ceremonies, lukt het me om het hele universum te laten schuiven in precies de geplande tijd. Andere keren voel ik heel sterk dat nu het moment is voor iets, en breng dan ogenschijnlijk op een raar moment iets in contact, maar wetende dat wat er staat aan te komen, dit het juiste moment is

Het tovenaars volk, de Friezen (lees noord Nederlanders) en andere tovenaars stammen, hebben een anker in een andere beleving van tijd. Het vraagt ruimte in je leven daar loyaal aan te zijn. Elke handeling vraagt de volledige aanwezigheid, en er is een heilige volgorde van hoe alles zich wil ontvouwen. Vaak gaat dit voorbij de mentale laag van het hoofd.

Steeds meer komen deze twee werelden samen, de aardse en kosmische tijd.

 

Tovenaarschap deel II

De tovenaar is een meester in het beïnvloeden van zijn omgeving. Met zijn woorden weeft hij werelden waar anderen ingezogen kunnen worden.

Dit is tegelijk een moeilijke les voor zowel hem of haar, als de mensen die daar onderdeel van worden. Je hebt het namelijk niet altijd helder wanneer je in zo’n betovering terecht komt. Je volgt gewoon de stroom, en hebt dan niet meteen door dat je in iemand zijn creatie zit. Pas achteraf voel jij je gebruikt en misleid.

Zelf heb ik hier zowel de voor als nadelen van ondervonden. Als tovenaar en als onderdeel van andere tovenaars hun betovering. Ik kan werelden bouwen, en mensen daarin inspireren. Het is een dunne lijn tussen manifestatie en manipulatie, mede omdat de betovering niet altijd tastbaar is.

Mijn verlangen naar versnellen van collectieve processen was ooit zo groot, dat mijn tovenaar niet wou wachten op al het persoonlijke geneuzel. Ik ging door. Achteraf besefte ik dat mensen over hun grenzen waren gegaan. Natuurlijk een les voor hun zelf. Maar tegelijkertijd als je het vermogen hebt om een groepsenergie te beïnvloeden krijg je te maken met de ethiek van leiderschap. Dat neemt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Dit heb ik met vallen en opstaan geleerd.

Ik moet dan ook denken aan Gandalf die de ring aangeboden krijgt door Frodo. Maar weigert omdat hij bang is de immense macht in te zetten om “goed” te doen.

Wederom een grote les voor de tovenaar.

Ook op wereldschaal vind dit plaats. De tovenaarstammen (de westerse blanke mannen) oefenen grote invloed uit over de wereld. Zijn goed in organiseren, creëren en grote velden beïnvloeden. Ze zien gevaren al van mijlenver aankomen en voelen zich onschendbaar vanuit hun ivoren toren. Zij hebben immers de randvoorwaarden van het spel bepaald. En lopen daardoor vaak een paar stappen voor.

De grote les voor de tovenaar is zijn ego uitlijnen met zijn hogere zelf. Hij staat als een dirigent in het midden van grote creatie golven maar zodra hij deze beïnvloed vanuit persoonlijke behoeftes, angst of drang naar macht en erkenning, beweegt hij zich in het gevaarlijke domein van zwarte magie. Waarin hij onvermijdelijk karma creëert en vroeg of laat van zijn voetstuk wordt verstoten. De grote les is manifesteren vanuit ethiek, transparantie en gelijkwaardigheid.

Natuurlijk is het een oefenschool, mag de tovenaar fouten maken en leren om steeds zuiverder te creëren, mag hij of zij persoonlijke behoeftes hebben. Maar hij heeft wel degelijk bewust te zijn van zijn invloed. Dit domein van creatie is voor de tovenaar namenlijk heel vanzelfsprekend en tastbaar, maar kan voor de omgeving onzichtbaar en onvoorspelbaar zijn.

 

Schaduw aankijken

In de grote collectieve opstellingen die ik vaak begeleid heb laten zich vaak schaduw plekken zien. Rollen die vanaf de achtergrond beïnvloeden en nog niet in dienstbaar staan naar het licht.

Deze rollen kunnen niet door voor mensen gespeeld worden, want de meeste mensen erkennen alleen hun licht. Het zijn maar een handjevol mensen die in een groep ook de duisternis kunnen laten zien.

Om op zo’n plek te staan heb je echt je eigen duisternis omarmd te hebben. We zijn niet alleen lichtmeesters, nobele koningen of hoge priesteressen geweest. We hebben allen het hele spectrum van licht en duister, dader en slachtoffer doorlopen.

Als je alleen je licht erkend, of als je alleen slachtoffer bent van het kwaad, druk je een deel van jezelf weg, wat vanuit de buitenwereld en je onderbewustzijn stilletjes invloed op je uitoefent.

In deze opstellingen over de geschiedenis van de aarde, de ondergang van Atlantis, de vernietiging van Oerstammen, zijn op de achtergrond altijd deze schaduw krachten zichtbaar. Krachten die niet de vrije wil eren, en nog niet bereid zijn om samen te werken.

In de meeste gevallen zit daar pijn onder. Een afzetten tegen de eenheid vanuit een diep geworteld gevoel van uitsluiting, verraad, onderdrukking of ontkrachting. De bron nog niet kunnen vergeven voor de rauwe pijn van de afscheiding. Soms ook een diepe pijn tussen de polariteit, strijd tegen het mannelijke of vrouwelijke.

Soms is er voldoende bedding en veiligheid om zo’n destructieve energie te doen smelten, zodat de weg naar het licht weer opent. Er is dan een diep gevoel nodig van oordeelloosheid naar wat er is gedaan.

Maar in vele gevallen is er een zuivere begrenzing nodig. Wat alleen met diezelfde oordeelloosheid kan. Want is er een oordeel, dan is er strijd. En geef je die krachten alsnog de ruimte door op een diepere laag de boel te saboteren.

In die erkenning dat we alles zijn geweest, dat er levens zijn geweest dat je hebt beïnvloed, gemanipuleerd en gesaboteerd, wordt het schaduw veld werkelijk transparant. Zijn er geen onzichtbare ingangen waardoor het door je heen kan bewegen. Of dat het je vanuit je blinde vlek kan bespelen of beïnvloeden.

Er ontstaat op een diep niveau compassie, voor het proces waar de schaduw is. En kun je helder kiezen niet mee te gaan in dat spel. Niet vanuit strijd of oordeel, maar vanuit een doorleefd gevoel van wat klopt voor jou. Als je dat kan, ben je vrij. Je ontvangt je cape van onschendbaarheid.

Je kunt de schaduwen zien in wat ze doen, maar het blijft niet plakken. De zielen die op een diep niveau de schaduw krachten hebben uitgeleefd, de zielen die de schaduw wereld heeft geïnfiltreerd, maar uiteindelijk weer op het pad van licht zijn, hebben vele sleutels opgehaald.

Hoe iemand te bevrijden van zwarte magie, hoe duistere rituelen om te buigen in licht, hoe vloeken te neutraliseren, hoe hypnosis te doorbreken, hoe vrij te zijn van de vele programma’s die ons gevangen houden.

Dit mede is het pad van de tovenaar.

Hij of zij staat namelijk op de scheidslijn van licht en duister. In de vele missies die zijn gedaan, is hij uitgeschoten in beide polariteiten, om van beide kampen te leren. Uiteindelijk is hij aangekomen in het midden. Het is het krachtdier de uil die zowel kan zien in de nacht, als in de dag.

De staat van oordeelloosheid en compassie houd hem wakker, en geankerd in dat heilige midden van neutraliteit.

Het blijft in systeem opstellingen mooi zichtbaar of iemand het schaduw bewustzijn echt durft te laten zien, of het er echt mag zijn. Of dat de persoon in kwestie zich blijft voordoen als licht en liefdevol.

Dit onder andere leer je in de hogere lagen en verdere edities van het levenswiel. Je ontmoet steeds diepere en oudere delen van je ziel. En hoe meer je hart opent, des te grotere schaduwkrachten je kunt omarmen. Die wij noemen saboteurs.

Eerst op persoonlijk vlak, maar hoe meer je hart opent ook op voorouderlijk, collectief en galactisch niveau. Schaduwen die de mensheid en bijvoorbeeld wereld leiders in hun greep houden. Daar zit de werkelijke transformatie naar de nieuwe aarde.

Eenmaal daadwerkelijk geïntegreerd, kun je ze helemaal zien voor wat ze zijn, en moeiteloos uitspelen in een systeem opstelling. Zonder dat je eigen proces van goed willen zijn daar doorheen beweegt.

In januari start weer een nieuwe ronde levenswiel, maar maak je geen zorgen. Dit komt niet meteen aan bod. Eerst is het werken aan je eigen basis, heilige ruimte, uitlijning en vermogen tot overstijgen.

Rome II – stad van de nieuwe aarde liefde

Rome II – stad van de nieuwe aarde liefde

Die avond toen we uit het Vaticaan kwamen voelde het voor mij alsof mijn vakantie kon beginnen. Ik had al eerder gedeeld dat dit een quest was die voor lange tijd in de lucht hing. Ook vanuit mijn Friese inheemse werk stond deze reis al lang op de wachtlijst. De plek die ik voor het Friese volk mag vervullen is die van de nachtwaker: hij die over het veld van schaduwen waakt. Mijn voorganger, de vorige nachtwaker heeft ooit de schaduw van het Vaticaan zien aankomen, en die was groter dan hij kon neutraliseren. De ondergang van inheemse cultuur in de westerse tovenaarsstammen was het gevolg. Een week na terugkomst kon ik voor het eerst mijn zwarte mantel dragen op een ceremonie op Friese grond en kunnen de zaadjes van ons inheemse erfgoed die we zorgvuldig hebben geplant vrij gaan bloeien.

We begonnen aan onze zondag, een goede nacht maakte de beleving een stuk leuker. We besloten naar het Forum te gaan; het politieke, juridische, religieuze en commerciële centrum van het oude Romeinse rijk. Genoeg te doen voor energetische archeologen. We maakten ruimte om te midden van de toeristen naar binnen te gaan. Onze persoonlijke reis, daalden we af in de tijd, zodat we de plek konden betreden in een diepere laag. Dit had als enige nadeel, dat de routes die je wou lopen vaak waren afgezet, maar als voordeel dat je de geschenken kon ophalen die hier nog lagen verscholen.

Mannelijke daadkracht

In een eerste opstelling gingen we naar de beschaving voor Rome gesticht werd. Het was een vrouwelijke beschaving, vergelijkbaar met Lemurië. Alles was aanwezig, een waar paradijs, maar wat ontbrak was mannelijke daadkracht en een heldere richting. De grote galactische poort die ik eerder boven Rome had gezien kwam er langzaam bij. Een enorme stargate, met een technologische ontwikkelde beschaving. Deze kracht, vergelijkbaar met de energie van Mars, nam de creatie over. Niet zozeer vanuit onzuiverheid, maar meer vanuit gebrek aan begrenzing. Het oude volk voelde zich misbruikt, aangerand, maar had niet de communicatieve vaardigheden dit te uiten. We hebben deze situatie herleefd, ditmaal met respect. De eerste steen van de beschaving is opnieuw gelegd, ditmaal vanuit verbinding en vertrouwen tussen de twee volkeren.

We begonnen aan onze zondag, een goede nacht maakte de beleving een stuk leuker. We besloten naar het Forum te gaan; het politieke, juridische, religieuze en commerciële centrum van het oude Romeinse rijk. Genoeg te doen voor energetische archeologen. We maakten ruimte om te midden van de toeristen naar binnen te gaan. Onze persoonlijke reis, daalden we af in de tijd, zodat we de plek konden betreden in een diepere laag. Dit had als enige nadeel, dat de routes die je wou lopen vaak waren afgezet, maar als voordeel dat je de geschenken kon ophalen die hier nog lagen verscholen. We liepen langs het oude paleis, een plek van waaruit je uitkeek over het hele gebied. Niet voor te stellen hoeveel macht dit uitgestraald moet hebben voor mensen uit die tijd. Het was dan ook de hoofdstad van bijna heel Europa, en de Mediterranen. En dat kon je voelen

Het goddelijke plan

Langzaam bewogen we ons richting het politieke centrum, waar we steeds meer in een slangennest kwamen. Een reptielen koning liet zich zien, die vat had op de toenmalige senaat. Zijn thuisplaneet was verwoest, een wereld met andere wetten en gebruiken. Hier werd alles opgelost, door middel van krachtmetingen. Enorm veel vuurkracht brachten ze in, maar tegelijk was het mentaal vuur. De Romeinen werden niet gevoed door de aarde en de grond, waardoor er nooit vervulling kwam. Alleen maar nog meer overwinningen willen.

Ook het Archontische ras liet zich weer zien. Ze werkten als het uitkwam samen met de reptielen, maar wanneer ze de tweede kans kregen kwam er een dolk in de rug. Het ging allemaal om macht. Verschillende leiders van de Senaat lieten zich verleiden door deze macht. Pas toen de reptielenkoning een deel van zijn thuisplaneet kon ophalen, kwam er een eigen basis.

De Archonten waren alom vertegenwoordigd. Hun draden weefden alles bij elkaar. Ze stuurden vanuit de schaduwen alles aan.

Deze drie krachten hadden de Senaat gevormd en hun macht verzegeld. De reptielen vanuit midden aarde, de Archonten vanuit de bovenwereld, en de Senaat, de mens als speelbal van dit krachtenveld.

In een tweede opstelling kwamen de drie naast elkaar te staan, en kwam het goddelijke plan als vierde element erbij. Dit alles was onderdeel van dit plan, en alle krachten werden diep bedankt voor de rol die ze hadden vervuld, en het karma wat ze daar mee op zich genomen hebben. Het kwam allemaal in het licht, in liefde. En alles mocht nu worden opgeschoond

Het liefdesverhaal van Ceasar

We konden nu verder lopen naar het officiële Forum, en daar wachtte mij het persoonlijke stuk op van Julius Caesar. Zijn energie was al een paar maanden bij me. De last van zijn schouders kon ik voelen. Zijn schuld, schaamte. Hij was de eerste keizer, hij heeft het democratische (wel corrupte) Senaat overwonnen. Hij heeft propaganda naar een volgend niveau gebracht, en de blauwdruk van absolute heerser ontwikkeld. In zijn opstelling kwamen we gek genoeg uit bij een liefdesverhaal. Op jonge leeftijd kwam hij in contact met zijn spirituele kracht en bestemming.

De dood van Julius Caesar, een moord vanuit de Senaat, heeft een echo van verraad achter gelaten; een corrupte basis van wantrouwen en intriges voor het keizerrijk. Maar nu was er iets anders. Hij had liefde gekend, was vervuld. De legendarische woorden waarmee hij stierf: “jij ook mij kind” wat stond voor het verraad van zijn vriend Brutus, transformeerde naar: Nu kan ik gaan in liefde.. Deze zin kwam als een mantra, en weergalmde de oude gronden waarop hij waarschijnlijk was vermoord. Dit zette een nieuwe trilling op gang. Voorbij het verraad, een blauwdruk van liefde.

Klaar voor de storm

We deden de opstellingen met honderden mensen om ons heen, stonden centraal te huilen, omringd door toeristen. En we riepen Rome uit, als stad van de Nieuwe Aarde liefde. In de kern, ging het zoals bij alles in deze tijd. Om het verwelkomen van het vrouwelijke. Samenwerken, zodat de nieuwe aarde kan ontstaan. Onze reis zat erop. We hebben diep genoten van de schoonheid, de inzichten, het broederschap. En zullen deze opgehaalde krachten de komende tijd integreren in ons leven.

Wij, zijn klaar voor de storm.

Liefs, Roland, Koen, Reinier, Michael & Jan Pieter
Rome en het archontische spinnenweb

Rome en het archontische spinnenweb

???? ?? ??? ???????????? ??????????

Het begon een week voor het weekend: afstemmen met de mannen over het broeder weekendje Rome. De moed zakte me in de schoenen, knikkende knieën.
Een week met bijna geen energie volgde. Angsten, elke dag mijn ruimte opschonen… Tot ik me er een dag voor vertrek aan overgaf.. de duisternis. Pikzwart werd het om me heen. Demonische krachten stroomden door me heen en ook een intens diep verdriet zat vast in mijn keel. Angst dat ik niet terug zou komen.
Aangekomen in Rome zag ik een megagrote poort boven Rome hangen. Duizenden jaren oud. En een grote buitenaardse operatie die uitgerold werd. Deze voelde voor mij nog goed en vertrouwd; de oude kracht van het Romeinse rijk. Maar langzaam rolde ik in andere buitenaardse lagen die minder fijn voelde.
De archontische krachten.

Ik kon de eerste nacht niet slapen. Mijn kamergenoot snurkte waardoor mijn geluidstrauma werd aangeraakt. Die middag vertelde hij me over galactische berichtgeving dat deze week een grote archontische spin was losgemaakt in Rome, een buitenaards ras uit Andromeda en Orion, en opeens begon ik deze laag te zien. Ik hoorde er wel vaker over, maar nooit kwam het binnen. Nu besefte ik me dat deze krachten al lang invloed op mij hadden. Helemaal op momenten van belangrijke workshops en lezingen heb ik geleerd mijn telefoon uit te zetten, niet teveel mensen te ontmoeten, want te vaak kwam ik in situaties terecht waarbij mensen uit het niets emotionele aanvallen deden. Het voelde altijd als bommen gericht op mijn thymus. En koste me vaak een hele nacht of langer om daarvan te herstellen.

Maar nu vielen alle kwartjes en kon ik voor de eerste keer de spinnenwebachtige krachten erachter zien. Ik zag een donker web rond mijn thymus, het anker van deze beïnvloeding. Wonden en trauma’s worden ingekapseld, zodat ze opnieuw en opnieuw kunnen worden aangeraakt. Misschien kan zo’n emotie als die echt vrij komt in een keer loskomen middels een schreeuw. Ik zag de lijnen die bijna door alle mensen heenlopen, als mister Smith van de Matrix werden mensen overgenomen. Opgeslokt door triggers, en gingen trauma’s en pijn lichamen op elkaar reageren. Als een wervelwind kom je dan terecht in een heen en weer van pijnstukken. Bij alles wat de een benoemt, wil de ander weer reageren, wat eindeloos en destructief kan zijn. Emoties die echt zijn en ook zo voelen, maar tegelijk worden aangestuurd door een externe kracht. Het zijn de strijdtonelen op gevoelige onderwerpen op Facebook. Alles en iedereen die buiten de box denkt wordt persoonlijk aangevallen. Nu pas kon ik de immense omvang ervan zien. Hoe dit de mensheid verdeeld.
Die nacht heb ik bijna geen oog dicht gedaan, steeds als ik insliep kwam er weer een geluid, iets externs of interns triggerde een trauma. Dit allemaal de dag voordat we het Vaticaan zouden betreden.

Die ochtend checkten we in bij Circus Maximus, het grote buitenlucht stadium vlakbij het Forum, Colosseum en het keizerlijke kasteel. Toen ik begin te delen over mijn ervaring met de archontische velden, cirkelde er een helikopter boven ons. We konden niet zakken, geen heilige ruimte. We konden maar een ding doen, door naar het Vaticaan, om misschien wel de kern van deze krachten te trotseren.

Eenmaal aangekomen werd het niet gemakkelijker. De rij ontplofte voor mijn ogen, uren wachten. Tegelijkertijd was er rust. Vaak is bij mij in het voortraject al het werk gedaan, en is de afronding slechts een laatste stap. Het bolwerk van deze krachten kon ik voelen in de kern van het Sint-Pietersbasiliek. Het voelde als een enorm multidimensionaal bolwerk. Met veel onzichtbare activiteit erboven, maar ook diep de aarde in. Een oneindigheid aan gangen en geheime kamers, waar misschien wel meer kennis en artefacten liggen dan je als mens kan voorstellen.

Vaticaanstad is de kleinste en rijkste monarchie ter wereld, maar misschien wel de hoofdstad van de oude aarde. Met de regerende paus als absolute koning. Hier hebben de archontische krachten zich genesteld en spelen ze het spel van triggers, beïnvloeding middels goed en fout. Het bekende thema schuld. Hetgeen wat vaak maakt of we wel of niet in liefde samen kunnen zijn.

Ik ben zo dankbaar dat dit in mijn bewustzijn is gekomen. En herken nu alle momenten dat ik de buitenwereld als spannend ervoer, bang dat deze krachten en emotionele aanvallen via nietsvermoedende mensen en geluiden tot mij kwamen. Al vroeg in mijn jeugd werd ik hiermee geconfronteerd, en in de beginfase van mijn spirituele pad moest ik velen loslaten omdat ik nog niet bestand was tegen deze constante aanvallen. Ik sloot me af, ging in het bos wonen, maar voel sinds een tijdje dat ik het heb aan te kijken. Hier bestand tegen raken, om meer met mijn licht in de wereld te gaan staan. Wetende dat deze krachten iedereen die voorbij de treshhold’ komt probeert klein te houden. We zien het bij vele spirituele leiders of lichtwerkers die zijn gaan staan. Dat ze omver werden geblazen door emotionele reacties van mensen die ze vaak persoonlijk aanvallen op hun bevindingen. Een spel dat dateert uit het oude geloof; ketters, verbranden van heksen etc. Niet alle inquisitoren en mensen die daar onderdeel van waren deden dit bewust. Ze waren een speelbal voor deze buitenaardse krachten, die precies de zwakke punten weten te raken. En middels persoonlijke en collectieve trauma’s grote velden aansturen.
Met dit bericht probeer ik niet iets buiten mezelf te plaatsen. Het blijft nog steeds een innerlijk proces van owning your triggers, en niet reageren vanuit pijn. Leren hoe je jouw binnenwereld in contact brengt vanuit eigenaarschap zonder de ander verantwoordelijk te stellen. Je verlangens inbrengen zonder de iets van de ander te eisen. Zodat er zo weinig mogelijk risico is op het spel van persoonlijke triggers. Maar toch voel ik dat het wel belangrijk is hier licht op te schijnen, dat er ook krachten zijn die ons tegenhouden, die de matrix via pijn lichamen in stand houden. Dit brengt ons namelijk terug bij de onschuld, wat we allemaal ten diepste zijn. Achter de matrix is namelijk een nieuw grid, van onvoorwaardelijke liefde, dat ook om de aarde heen is geweven. Dit gaat voorbij de oude matrix, dit is de blauwdruk van de nieuwe aarde.

Dit liefdesveld laat je groeien door naar de stem van je ziel te luisteren. De intuïtie van zuivere ondersteuning is subtiel en het is niet altijd de weg van minste weerstand. Vaak als we onbewust en afwezig zijn, volgen we impulsen die schadelijk kunnen zijn voor onszelf en onze omgeving. Dat gebeurd middels schadelijke voeding, zodat de frequentie laag blijft. Maar ook door middel van aandacht richten op negatieve berichtgeving, schadelijke films, drama etc.

Die avond voelde ik rust, alsof een eeuwenoude missie was vervuld. Ik voelde ruimte om in gesprek te gaan met deze krachten, voorbij het oordeel, en vroeg naar hun intentie. Ze zeiden:
“Vanuit menselijk perspectief is dit moeilijk te bevatten, het is voor ons een vorm van kunst, snaren die geraakt worden resoneren, net als het bespelen van een harp”.
Maar de laag eronder is ook boven de mens staan, hen gebruiken als slaaf om energie op te wekken waarvan zij leven.

Ik deed een uitnodiging om dit ras ook te ondersteunen in hun wond, wetende dat slaaf en slavenhouder beiden gevangen zitten in evolutie. Ik was benieuwd naar de wond eronder die maakt dat ze niet gevoed worden door de bron, en deelde mijn persoonlijke verlangen naar een vrij leven, los van deze beïnvloeding. Een vrije aarde, waarin de mens zelf kon kiezen. Dit proces is in beweging gebracht, omdat ook zij een verlangen hebben naar eenheid.

Natuurlijk hoort dit bij de evolutie van de mens, het grote ontwaken. En dat is misschien wel het belangrijkste: zicht krijgen op deze lagen. Transparantie, van wat er om ons heen in het onzichtbare gebeurt. We zijn als collectief nog niet klaar denk ik om onder ogen te zien wat er allemaal afspeelt. We zouden terecht komen in een science fiction film. Een galactisch schouwspel. Maar ik wens wel dat degenen die dit lezen en voelen, iets meer zicht krijgen op het spel achter de schermen. En zich bewust worden wanneer deze krachten door hen heen bewegen, of dat ze via de omgeving tot hen komen.
Zodat we steeds meer liefde in elk contact kunnen brengen.

Trots op mijn broeders dat ze deze quest zijn aangegaan. Zowel voor onszelf, als voor het geheel. Nu konden we eindelijk gaan werken in het tijdperk van Rome en daarvoor. We maken ons op om het forum te betreden voor een opstellingendag. De plek waar de eerste keizers van Europa leefden, en de Senaat is gevormd. Misschien dat ik daar nog over deel in een volgende bericht. Een oorspronglaag onder het oude Rome, die vrouwelijk en zacht, bijna Lemuriaans aanvoelde.
Ik voel me na deze reis krachtig, minder vatbaar voor emotionele processen, gegrond en geaard. Klaargestoomd om een nieuwe wereld te betreden. Ook wil ik iedereen bedanken die vanuit huis heeft meegewerkt. Misschien vorige week slecht heeft geslapen, last had van de keel, ziek was of weinig energie had. het voelde alsof we een leger van licht bij ons hadden op deze reis, daarvoor diepe dank!
In liefde,
Jan Pieter en het team van de School van Ascensie
Rome – de schaduw van het vissentijdperk

Rome – de schaduw van het vissentijdperk

Rome –
de schaduw van het vissentijdperk

Er wordt veel gesproken over de overgang naar het Aquarius (waterman) tijdperk. Een tijd van kwantumfysica, samenkomen van kleuren, gemeenschap en het overstijgen van het piramide-systeem, wat de wereld van nu heeft gevormd.
Graag deel ik mijn bevindingen niet zozeer over het nieuwe tijdperk, maar de afronding van het vissen-tijdperk.

Door een kleine kanteling van de aarde staat er elke 2150 jaar een ander sterrenbeeld centraal. Een hele omwenteling duurt 25.800 jaar (ongeveer de periode dat Atlantis onderging, waar je uit op kunt maken dat we weer op hetzelfde punt zijn aangekomen, ditmaal hebben we de kans het anders te doen)

Volgens astrologen begon het vissen-tijdperk een ongeveer honderd jaar voor christus. Het heeft ons veel welvaart gebracht waarbij een proces van individualisering nodig was. Weliswaar met alle gevolgen van dien: Afgescheidenheid, macht, eigen belang, geld, oorlog en hebzucht had grote impact op de aarde. Een van de grote thema’s was, dat macht steeds meer gecentraliseerd werd. Het Romeinse rijk was hier een eerste uiting van. Het veroverde de hele mediterrane, en uiteindelijk ook grote delen van Europa en het midden oosten. Rome werd geregeerd door het senaat, een groep edelen die democratisch vergaderden.

In de fase daarvoor, het steenbok tijdperk, was er een ontwikkeling van stammen. Het ging om behoud van erfgoed en afbakenen van gebieden. Kracht bepaalde in het steenbok tijdperk wie de leiding nam, stamhoofden bepaalden zo het lot van hun stammen. In het vissentijdperk verschoof het element kracht, naar kennis. (Voor)kennis bepaalde een groot deel van de invloed. Stammen en landen werden veroverd, vernietigd en vele inheemse gebruiken gingen verloren. Niet zozeer door brute kracht, maar met kennis over oorlogsvoering, magie en beïnvloeding van de mind. Ook met het bepalen van wat door het volk als waarheid gezien en erkend wordt had en heeft nog steeds grote invloed. Denk aan propaganda, wetenschap als enige waarheid, religie, desinformatie etc.

In dit beginstadia van het vissentijdperk gebeurde er iets wat grote impact had. Eén persoon ging op de plek staan van absolute heerser; Julius Caesar. De eerste keizer van Rome. Misschien wel de eerste persoon die (sinds Atlantis) op aarde macht kreeg over zo’n groot grondgebied. Hij creëerde de blauwdruk voor keizers en dictators, waar propaganda het absolute heerschappij verzegelde. Zijn intenties vallen te betwisten, maar wat sowieso gebeurde was dat de plek die hij opende, nooit in veilige handen kon blijven. En plek van absolute macht. Er opende een piramide systeem waar één kleur bovenaan ging staan. Vele keizers volgden, die de immense landgebieden controleerden, met dubieuze intenties. Vaak niet in lijn met het (ware) verlangen van het volk. Er ontstond een piramide systeem, een hiërarchie, die als een olievlek langzaam over de aardbol verspreidde.

In deze beginfase kwam er ook een andere beweging vanuit het licht, de geboorte van Christus. Hij plantte het zaadje van onvoorwaardelijke liefde. Vanuit het Divine Masculine, werkte hij samen met het Divine Femine; Maria Magdalena. Middels Heilige seksualiteit, openden ze een pad voorbij het lijden op aarde. Hun zaadjes zijn verspreid over de aarde, en openen nu het bewustzijnsveld wat de strijd van het vissentijdperk kan overstijgen. Een pad voorbij dader en slachtofferschap.

Deze twee sporen stonden centraal in het vissentijdperk. De centralisering van macht, vanuit het oude Rome, en de samenkomst tussen man en vrouw, ingewijd door Joshua en Maria.

Het Christendom bracht het Romeinse rijk ten val, maar de macht en invloed stopte helaas niet. Het infiltreerde juist deze nieuwe beweging. Het Vaticaan ging verder met het veroveren van de wereld, niet alleen de grond, maar in het geloof; de ziel van de mens. Middels conditionering over goed en fout kwamen vele zielen tot na hun dood in gevangenis. Dat wat door de kerk beschreven werd als de hel. Wat niks meer is als een zelfgecreëerde illusie die maakt dat vele zielen door hun wandaden niet terug konden keren naar de bron. (toevallig is door de paus deze week het bestaan van de hel ontkracht). Deze collectieve schaduw vanuit de onderwereld maakte het leven op aarde nog zwaarder. En droeg bij aan het verder verdichten van de trilling.

De dark-ages, de middeleeuwen volgden. En ook al waren er verschillende koninkrijken in europa, de ware machthebber bleef in Rome, de paus, met daar achter het Vaticaan. Langzaam slokte het de hele wereld op. Koningen gaven hun land aan de paus, en dit instituut werd langzaam de ambassade van de aarde. Verdragen en overeenkomsten die nog steeds in de onderstroom invloed uitoefenende, en de mens weghoudt bij een autonome verbinding met de aarde. Alle wijsheid over het ware verleden van de aarde, de verdragen en kennis, wordt nog steeds bewaard gebleven in de verborgen bibliotheken van het Vaticaan.

Kennis bleef een machtig middel wat gebruikt werd om de bevolkingen te beïnvloeden. ” Panem et circenses ” Geef het volk brood en spelen; afleiding, en je kunt doen wat je wilt. “Truth is the first casualty in war”. Waarheid is iets wat gevaarlijk was voor de machthebbers. En als je de waarheid bezit, bezit je de macht om te doen wat je wilt. Zo werd onze geschiedenis bepaalt door de overwinnaars, en werd de deur definitief dichtgedaan naar oude tijdperken waar de mens in zijn goddelijke kracht stond, zoals Atlantis en Lemurië. De spirituele rijken werden overgenomen door de kerk. Waar vele zich later tegen verzetten. Alles werd verklaard in wetenschap, waardoor en steeds minder ruimte was voor natuur, spiritualiteit en multi-dimensionaliteit. De wereld werd mentaal, geregeerd door het hoofd.

Toen we langzaam uit de schaduw van de middeleeuwen herrezen kwam een nieuwe fase waar Nederland een belangrijke rol in speelde. De VOC was de eerste multinationals. Bedrijven die meer macht bezaten dan naties en landen. Nu werd het minder inzichtelijk wie de lakens uitdeelde. De belangen waren niet meer het besturen van een land, maar geld verdienen, door grondstoffen van de aarde uit te putten.

In deze laatste fases van het vissentijdperk ontstond er ook iets moois wat een immense impact had op de wereld. De komst van het internet maakte dat (bijna) alle informatie ter beschikking kwam. Kennis kon niet meer alleen centraal aangestuurd worden, maar iedereen kon zijn belevingen delen wat maakt dat als je open staat, je alles kunt vinden wat je nodig hebt. Dit droeg rond het millennium bij aan een massa ontwaking van kennis en bewustzijn. Een verbinding tussen mens en mens.

Nu zijn we op een keerpunt gekomen.

Het Waterman tijdperk staat voor de deur, waar het gaat om decentralisatie van macht. Losbreken van de piramide systemen naar gelijkwaardig samenwerken. Maar het laatste hoofdstuk van het vissentijdperk wordt nog uitgespeeld. Om deze fase af te ronden heeft de onderste steen boven te komen. Dat is niet alleen informatie over dat wat er werkelijk is gebeurd, de ware geschiedenis van het verloop van machtsovernames, verloren stammen, kennis over natuurgenezing die getracht is te onderdrukken. Maar ook alle trauma’s die in dit tijdperk zijn ontstaan met betrekking tot oorlog, hebzucht, hiërarchie etc., zullen in het licht komen. We ondervinden massaal dat we niet langer ons kracht kunnen weggeven aan een extern (politiek) systeem. Maar hebben in onszelf opnieuw te leren voelen wat voor ons klopt. En vanuit daar zelf te gaan staan voor dat wat we verlangen (meesterschap).

‘De globalisering van macht die nu gaande is, grote financieringsfirma’s, multinationals en wereldorganisaties met ondemocratisch verkozen leiders, zullen alles wat in de kelders van de mensheid zit bovenhalen. In deze lijn van evolutie is er een grote kans dat wederom iemand op de plek van absolute machthebber kan gaan staan (of is al gaan staan). Een wordt benoemd tot wereldleider. En de wereld tracht te besturen voorbij de autonomie en soevereiniteit van stammen, volkeren, koninkrijken, landgrenzen en naties.

In mijn optiek is dit niet iets om bang voor te zijn, het is onderdeel van de evolutie van de mens richting één wereldbevolking. Zodra dat punt is bereikt van een wereldorde, zal het systeem mogelijk instorten in chaos en verval. Net als het oude Rome, en hebben wij als mensheid de kans het weer op te bouwen in lijn met de waterman wetten van; transformatie, eenheid, holisme, liefde, acceptatie, naastenliefde, compassie, vrijheid en belangrijkste van al; vrije wil. De focus is langzaam aan het veranderen, de roofbouw die we kennen van het vissentijdperk, geeft geen voldoening. We hebben langzaam te wortelen in het nieuwe bewustzijn. Dat zal de komende jaren zal groeien. Misschien niet meteen in de top, maar van onder af.

Het licht en duister werkt altijd samen. Het pad van centralisering van macht komt misschien niet vanuit een zuivere intentie, maar is ondersteunend om van de mensheid één planetair bewustzijn te maken. Net zoals dat het christendom de strijdende stammen in Europa heeft verenigd. En nu bijna de hele wereld dezelfde taal kan spreken.

Zodra de wereldbevolking zich gaat verenigen, ook al is het onder een valse vlag of intentie, zal er een grootste activatie plaatsvinden in de mens. We zullen ons plek innemen als mensheid, in een groter speelveld. Misschien zijn we dan zelfs wel klaar om in contact te treden met galactische beschavingen, die ook als een geheel opereren, in dienstbaarheid naar de eenheid.

Voor mij persoonlijk is het een beweging waar ik niet tegen strijd. En tegelijk blijf ik mijn schaduwwerk doen, om op die punten waar externe gebeurtenissen mij raken heling te brengen. In deze nieuwe aarde, zal alles een plek krijgen en samenvallen. Wetenschap, conspiracy, spiritualiteit, en alle verschillende percepties van wat er nu speelt. Alles is namelijk waar, alles wil samenkomen, gevoeld, gezien en erkend worden. Een spannende dans tussen alle polariteiten en kleuren, waarbij gevraagd wordt in je midden te blijven. Voorbij de strijd te gaan om wat waar is, maar verantwoordelijkheid nemen voor wat een waarheid in je raakt. Zo komen we samen, zo worden we één planeet.

Dit jaar zal het verhaal van Rome een plek krijgen in mijn leven en werkveld. Er zullen een aantal workshops komen over de “voorbij de macht van Rome”, waarbij we onze persoonlijke vissen thema’s centraal staan. Zelfs kan er een reisje gepland worden ?

Het is tijd om het Aquarius Tijdperk in volle glorie te openen.
En in onszelf dat deel van ons ego-gecentreerde bewustzijn te doen shiften naar het hart-gecentreerde bewustzijn. Voorbij de afscheiding, slachtoffer en daderschap, eenheid ervaren in het contact met de ander.

Enjoy the ride!
Jan Pieter
De droomwandelaar, en de angst voor de onderwereld

De droomwandelaar, en de angst voor de onderwereld

Dit verhaal begon een week voor mijn vakantie toen ik met twee broeders onverwachts in een 5m dmt ervaring terecht kwam. Met een omgebouwde vaperizer kwam ik binnen een aantal minuten terecht in de wereld die ik heel goed ken, de onderwereld, dichtbij mijn essentie. Het was eigenlijk te snel, veel te diep, waar ik geconfronteerd werd met een oud sjamanen trauma.

In deze droomwereld kan je namelijk van alles tegen komen als je afdwaalt van de gebaande paden. De laatste (en enige) keer dat ik dmt heb gebruikt met een sjamaan, herinnerde ik me niks van de ervaring. Maar ik schijn op te hebben gestaan met een ijselijke schreeuw. Terugkomende zag ik geometrische patronen en een engel die herhalend zei, blijf in het midden, blijf in het midden. Dwaal niet af naar de onbegrensdheid. Een les die diep in mijn ziel weerklonk. En me herinnerde aan een oude afdwaling.

De weken daarna kwamen de herinneringen terug in mijn dromen. Het was een vorig leven waar ik als sjamaan ergens in de jungle in mijn hutje zat, ayahuasca brouwen en reizen in de onderwereld. Mijn stam was in feest en ceremonie en het was mijn rol om de energie schoon en veilig te houden. Tijdens de diepe nachtelijke uren kwam ik opeens oog in oog met een duistere spirit, diep uit de krochten van de jungle. Ik schrok, hier was ik niet tegen opgewassen. Door hem aan te kijken trok hij me mee in de leegte waar hij thuis was. En was ik voor lange tijd gevangen in zijn duistere rijken. Een immens oertrauma wat zich in mijn aardse leven subtiel laat zien, door angsten voor buitenstaanders die in een ceremonie binnendringen.

Nu ik weer in deze ruimte terecht kwam, ditmaal met broeders die zichzelf konden dragen, kon ik met liefde naar deze wond kijken. Naar adem happend vanwege de snelheid waarmee plaatsvond, kon ik nu in het midden blijven, zonder te diep af te dwalen. Ik besefte me later dat de ontmoeting met de donkere kracht voor zover ik kon zien twee dingen betekende;

Enerzijds was het de voorspelling van de inquisitie, die de stammen waar ik in dat leven onderdeel van was kwam vernietigen. Een destructieve kracht die groter was dan de sjamanen van zuid Amerika konden neutraliseren.

Anderzijds was het mijn eigen scheppingskracht. Een immense instinctieve oncontroleerbare energie. Die ronddwaalde in mijn onderbewuste. Waarschijnlijk is het een combinatie van deze twee.

Het kwam op zachte wijze terug in mijn reis naar Wales.

Ik stond vroeg op om tijdens de ochtenduren een magisch meer te bezoeken hoog in de bergen, waar ik helemaal alleen en in rust aankwam. Tijdens mijn terug tocht van de berg, zag ik nog een pad omhoog wat ik wou bewandelen. Maar toen ik eenmaal er klaar voor was hem te betreden, kon ik hem nergens meer vinden. Ik had hem toch duidelijk gezien, met hekje en alles? Maar hij bleef onvindbaar. Mijn conclusie was dat het een pad is in een andere dimensie, die ik besloot tijdens mijn dutje in de tent te bewandelen.

Ik sloot mijn ogen en opende mijn droom staat. Meteen stond er een oude tovenaar/ druïde op me te wachten. Hij verwelkomde me dankbaar, en begon te vertellen over zijn oorsprong. Als laatste ziener, opgeleid in de oude traditie waakte hij nog steeds vanuit zijn torentje over de vallei. Hij had zijn fysieke lichaam verlaten rond 1406, en liet me zien dat het meer boven op de berg fungeerde als portaal om de onderwereld te betreden. Hier werden al duizenden jaren oorlogen en gevaren voorspeld die op het grote Brittannië plaatsvonden. De donkere krachten lieten zich zien in vormen en symbolen en de zieners en droomwandelaars zorgden dat niks uit de ban vloog. Eeuwen lang werd dit gedaan, tot ook hier een kracht kwam groter dan ooit te voren. Een donkere spirit kwam diep vanuit de onderwereld, die bijdroeg aan de definitieve ondergang van zijn traditie en de oerstam van Wales.

Ik besefte me dat ik dit lot ook heb ervaren in mijn jungle-tribe, en dat dit klaarblijkelijk over de hele wereld heeft plaats gevonden. De zieners, sjamanen, droomwandelaars hebben allen het lot zien aankomen. Een destructieve kracht die de inheemse gebruiken heeft getracht te onderdrukken. Natuurwijsheden laten verdwijnen en de wereld van nu, ver weg bij de essentie van mens zijn laten ontstaan. Een duistere kracht, die vanuit Babel en Rome, een schaduw over de wereld wierp.

Steeds meer leer ik dat deze schaduw uit de diepste kelders van de menselijke collectief komt. Dat wat eonen lag te sluimeren, alles beïnvloedde en in dit tijdperk volledig gezien en erkend wil worden.

De droomwandelaar bracht me naar een andere toren waar ik het verleden, het heden en de toekomst kreeg te zien. Omdat dit vrij intiem en gerelateerd is aan mijn persoonlijke pad en missie is, houd ik dit deel bij mezelf. Maar wel wil ik delen, dat ik kon zien dat de tijd van afbraak al is geweest. We zijn al terecht gekomen in de wederopbouw. Het licht wil diep verankeren in ons mens-zijn. Met zowel een heldere verbinding en uitlijning met alle dimensies van boven, als met onder. Hoe steviger je dit licht in je aardse lichaam kan ankeren, hoe meer je van deze eeuwenoude duisternis kan doen smelten.

Het dominante ongebalanceerde mannelijke zal de komende tijd zijn pad afmaken, en een wereld trachten te laten ontstaan van ontzieling en overmeestering. In dit proces kan de mensheid alle oude pijn aankijken die diep verscholen lag in de kelders van het collectief. Dit is geen gevaar, ook al zal het bij tijden intens worden. Want zodra eenmaal alles is boven gekomen, zullen de spruiten en zaden van de nieuwe aarde ontkiemen, en de ontstane ruimte innemen als basis voor de nieuwe aarde.

Ik bedankte de tovenaar voor de mooie ontmoeting, en neem mijn inzichten en visioenen mee terug naar Nederland. Er staat nog een nieuw avontuur gepland, een zielen contract wat al tijden op de agenda staat.

Een bezoekje aan Rome.

Wie weet is het zover, en ben ik klaar om het hol van de leeuw te betreden..,
Doggerland – de benen van Frisii

Doggerland – de benen van Frisii

Doggerland – de benen van Frisii

Vorig jaar doken we met Unwritten History in het verhaal van de Friese Oerstam, niet wetende dat we terecht kwamen bij alle broeder en zuster stammen van het Friese volk. Dat was blijkbaar nodig om zelf tot heling te komen. Die reis begon met de Gaul, de wakers van tijd en geschiedenis, een magiër met blauw beschildert gezicht. In drie maanden deden we bijna alle 13 stammen aan. De Schotten, Noormannen, Katharen, Franken, Kelten etc.

Op mijn surfvakantie in Frankrijk kwam ik per toeval terecht in het gebied van zo’n vergeten stam. De naam van het oude gebied is Aquitani, afkomstig van het Latijnse woord water. Deze stam stond in verbinding met de maan, voeding en het water (niet gek dat dit later de bekendste wijnstrijk ter wereld is geworden). Tussen het wildkamperen en surfen had ik niet heel veel tijd en ruimte om de geschiedenis te verkennen, maar in een van mijn nachten kwam ik terecht in een oud verhaal. Ik zag een heks die was verbannen, vastgezet in een diepe kuil. De mens was bang voor haar omdat ze enorme krachten had. Ze kon watermassa’s verschuiven, en enorme stormen aanroepen. Zij liet zich weer zijn tijdens de dag over Doggerland.

Een stukje voor geschiedenis…

Al jaren zijn we bezig met de gronden van het Friese volk. Kwamen op verschillende eilanden uit in de Atlantische oceaan. Achteraf gezien was dit meer mannelijk, gericht uitlijning en magie, de tovenaars. Maar in dit nieuwe verhaal zat veel vrouwelijkheid. Na het onlineprogramma van Unwritten History kwamen we uit in Doggerland. En opeens grondde alle energie. We voelden paradijs, leven in gemeenschap. Nu was het tijd om hier in te duiken. En dat wat nog verborgen was in tijd en ruimte boven te halen.

In de voorbereiding kwam ik tegen dat we Friezen geen benen hadden. We hebben ook maar een woord voor het hele onderdeel: Fouatten. Ik kom soms ook maar moeilijk in beweging, moet altijd door wat lagen heen. Ik stuitte op een documentaire over een tsunami in Japan, waar 150.000 mensen in een klap het leven lieten. Er waren daar vele verhalen geregistreerd over spoken, zielen die niet goed waren over gegaan. Zelfs een enorm financieel gat bij taxi-chauffeurs, omdat er iemand in stapte maar verdween als ze op bestemming kwamen. Het raakte in mij een diepe laag. Ik maakte contact met een overstroming die van de een op andere dag een heel stuk land wegspoelde. En veel zielen van mijn voorouders die niet waren overgegaan. Een reden waardoor ik en ons volk bezieling in onze benen mistte.

Het thema verstrikkingen liet zich ook zien. Als je iets mist, zoek je dat buiten jezelf. Zo leun je op de ander. Je bent samen een. Dit gebeurdde in families, maar ook met andere stammen. In de loop van de dag, na de meditatie en opstellingen bewogen we daar doorheen totdat we uiteindelijk konden gaan werken met de oorsprong. De ondergang van Doggerland.

De heks kwam weer in zicht. Meester over de elementen water en lucht, nam ze ook macht over het 5de element ether. Een tovenaar die met vuur en aarde was verbonden was ze mee in strijd geraakt. In de meditatie kwamen drie werelden naar boven, waar dit heeft plaatsgevonden. De bovenwereld, mooie pastelroze en gele kleuren. de Middenwereld van de bomen, en beneden wereld van zand en stenen. Ze had ontdekt dat je via de bomen het weer kon manipuleren. Ze stond buiten de gemeenschap, was vreemd, en verheven. Later ook verstoten. Maar langzaam kon ze verantwoordelijkheid nemen voor de gebeurtenis, en liet ze het water terug stromen uit de aarde. Een immens gevoel van warmte en aanwezigheid werd voelbaar in de basis en bekken. Het vrouwelijke deel van de Friezen werd weer voelbaar.

Alle elementen verzamelden zich, en de benen van de friezen konden langzaam op eigen kracht gaan staan. De overtocht naar Europa werd opnieuw gedaan, maar ditmaal kon alles mee. Nou ja, bijna alles. De tempel, een stap-piramideachtige constructie bleef achter. Een verdriet kwam boven dat niet alles mee kon. De elfen namen de essentie van de tempel mee. Om op het juiste moment opnieuw te verbinden aan een plek in Nederland.

In tegenstelling tot de oereilanden van Frisii, die meer Atlantisch en mannelijk zijn. Voelde Doggerland meer vrouwelijk en lemuriaans. paradijselijk. Ontzettend dankbaar dit gevoeld te mogen hebben, en weer een stukje van de puzzel is compleet. Tot het volgende avontuur!!