Het ontstaan van de ‘Sleutel der Eenheid’
Sinds eind jaren negentig was ik al gefascineerd door een soort van opstelling waarbij we met een aantal gelijkgestemden samen komen om grote velden te verschuiven. Deze droom en gedachte begon rond de millenniumwisseling toen ik het boek, “de uitverkoren planeet” las. Hierin beschreef ‘de Raad van Negen’
hoe twaalf gelijkgezinden, het lot van de Kosmos konden veranderen. Vele jaren later tijdens een Ayahuasca ervaring in Peru, zag ik dat ik één van de twaalf was. Sinds lange tijd kwam dit verhaal plots weer naar boven, niet wetende wat het betekende. Hieronder een korte impressie van het visioen.
(Dagboek: 4-10-10 Pisac, Tempel van Visie, de heilige vallei, Peru)
“We namen allen een glas van de grote kale Diego. Toen het begon zag ik meteen al twee indianen met een soort staaf mijn energie schoonmaken. Het gevoel werd verschrikkelijk. Al je angsten kwamen boven. Als je ergens aan dacht zag je meteen waarom het was gebeurd. Ik dacht natuurlijk aan de slechte dingen die me waren overkomen. Het is erg verleidelijk om in die ellende te blijven hangen omdat je zo boos wordt en alles zo oneerlijk lijkt. Maar ja, ik weet dat alles een keus is, dus heb ik me ervan los gemaakt. Al die energie van pijn was nog om me heen, maar het werd rustig in mezelf. Ik ga verder. Het gaat langer om de zogenaamde aardse lessen maar om de bereidheid het aardse lijden los te laten, en jezelf loslaten van de mensheid die dat niet kan. Ja ik wil verder met mijn geliefde. Mar toen veranderde de energie en zag ik dat zij het niet los kon laten. Nu werd het moeilijk. Ik dacht ‘nee het kan toch niet waar zijn’, maar alles leek erop. Om verder te gaan moest ik het grootste offer ooit maken. Dit zou zoveel pijn doen en ik zou nooit hetzelfde worden, maar ik accepteerde het. Ik zag dat alle zielen die het niet los konden laten, tot in der eeuwigheid in hun eigen hel zouden verkeren. Ik wou dit niet en verkoos mijn zielenmaatje achter te laten. Toen ik het had geaccepteerd en boven kwam in de sferen van licht, liefde en ruimte waar mijn wezen vandaan kwam, besefte ik dat er een keus is. Ja ik zou teruggaan en zorgen dat ze mee kon. Hierdoor veranderde er veel, voor mijn gevoel het lot van de hele wereld. Het was even goed maar al snel hoorden we de enorme zwarte honden van Diego blaffen en donkere energieën uit de jungle kwamen dichtbij. De honden bewaakten ons maar ik wist dat het om mij ging. Alle mooie dingen hebben een keerzijde in de wereld van dualiteit en ik werd me bewust dat deze o zo mooie beslissing ook een offer had. Ik voelde de hel dichtbij komen en werd bang. Ik zou een minuut in de hel moeten verkeren om mijn geliefde te redden maar ik besloot dit nu nog niet te doen. Ik was bereid uiteindelijk dit offer te doorstaan, maar eerst wou ik mijn geliefde weer zien en op kracht komen. Ik kan dit niet alleen.”
Een maand later was ik onderdeel van twaalf krachtige zielen die een nieuwe energie op Aarde brachten. Maar weer raakte dit verhaal op de achtergrond tot dat we op een verloren beschaving stuitten tijdens een zoektocht naar Egypte. Deze geschiedenis was ouder en volledig uit ons geheugen gegrift, de verloren beschaving van de Sahara. Hier hadden twaalf koningen (stralen), gestreden om macht. En voor we het door hadden kwamen we terecht in een constatatie die een jaar duurde. Na veel energetisch werk was er een soort van harmonie bereikt en vervolgende we allen wederom ons eigen pad.
Nu weer een jaar later stuitte ik tijdens het schrijven van het Handboek op een andere beschaving die om aandacht vroeg: Babel. Het toeval bracht me weer bij een aantal van de personen met wie ik de vorige avonturen had beleefd. En de plannen werden gemaakt om ook dit verhaal aan te gaan, en kijken wat we konden recht zetten in de energie. Tijdens de Sahara waren we al bezig met het patroon, hoe de energie stroomde. Een cirkel van twaalf koningen met posities er omheen. Licht en leegte (toen nog duister), poortwachters en sleutels. Dit patroon is aan het begin van het Babel-verhaal helder geworden door weer een reis maar ditmaal op eigen gronden op het Friese eiland Schiermonnikoog.
Het was in juni 2014 toen ik met drie vrienden een medicijnreis maakte. We stonden allen voor een plek in vier windrichtingen, iets waar ik me toen des tijds weer erg in aan het verdiepen was. Mijn plek was toen vaak het noorden, die van de gidsenergie. Maar op het moment dat het begon en ik om me heen keek met wie ik de trip deed schoot ik in de angst. Toen ik me even over gaf en naar binnen trad kwam er een pixie, een lief natuurwezentje op me af. Hij gaf me heel zacht een kusje op mijn voorhoofd, een blessing, en toen werden allemaal dimensies zichtbaar. Eerst mooie werelden van lichtwezens maar al snel werden ze duisterder. Ik werd de diepte ingezogen. Poorten gingen open naar donkere werelden en ik werd erg geconfronteerd met heftige beïnvloeding. Later viel pas het kwartje. Het was het moment dat ik de prijs moest betalen van mijn keuze in de Ayahuasca ervaring in Peru.
Hier heb ik nog best lang last van gehad, het was bijna traumatisch, maar het was hier waar ik de sleutel heb opgehaald. Ik was een tijdje beduusd en legde al het werk neer. De eerste dag van mijn vakantie kwam het Levenswiel, de Sleutel der Eenheid tot me.
De twaalf posities waren al bekend, het Medicijnwiel wat door vele beschavingen wordt geëerd. Maar nu kon ik ook de andere lagen en dimensies in kaart brengen. Er werd een buitenring zichtbaar met de 7 regenbooglagen en de 7 hogere hemelen. Bewaakt door de poortwachters van de Christus energie, Grootmoeders, Grootvaders en Spirituele Hiërarchie.
Hij bewees meteen effectief te zijn. In theorie is het gewoon een cirkel, met stappen op papier, maar energetisch is het een magisch wiel, wat gaat draaien als in het contact komt met mensen. Hij ordent je proces en brengt blinde vlekken boven. Tevens ontstaat er heling vanuit het veld van eenheid wat het Levenswiel voedt. Het zuivert alles uit en maakt de volgende stap in je leven zichtbaar. Als mensen een blokkade hadden kon ik aan de hand van het wiel opmerken wat er mocht of kon gebeuren, en mijn sjamaan, astroloog, gids of energetisch begeleider kon hier mee aan de slag. Keer op keer verbaasde het wiel me, tot op de dag van vandaag. Ik besloot dan ook meteen om er een jaarprogramma van te maken. Het bleek uiteindelijk een programma te zijn van vier jaren waarbij je elk jaar door één van de windrichtingen gaat. Eerst bouw je aan je fundament, dan daal je in op Aarde en in deze maatschappij, vervolgens wordt je zielentaak helder en als laatste integreer je je wezen.
Het is naar mijn gevoel oneindig omdat de hele schepping en kosmos door middel van de heldere structuur zichtbaar wordt, zou je alle posities helen en belichamen, ben je bewust aanwezig, op alle lagen van bestaan. Daarom noem ik het, “de sleutel naar eenheid”.